【漢語大詞典●二皇】
<P align=center>【漢語大詞典●二皇】</STRONG></P><P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
1.指伏羲氏和神農氏。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『淮南子·原道訓』:“泰古二皇,得道之柄,立於中央。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>高誘注:“二皇,伏羲、神農也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『文選·張衡<東京賦>』:“踵二皇之遐武,誰謂駕遲而不能屬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>薛綜注:“二皇,伏羲、神農也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>三國魏曹植『惟漢行』:“二皇稱至化,盛哉唐虞庭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.二皇軍,即二鬼子。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>陳登科『活人塘』十一:“步權前年春在下關被二皇也打在腿上,他曉得門道。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]