豐碩 發表於 2013-1-6 15:27:47

【漢語大詞典●一適】

<P align=center>【漢語大詞典●一適】</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.一度貢舉或推荐。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉向『說苑·修文』:“諸侯三年一貢士,士一適謂之好德,再適謂之尊賢,三適謂之有功。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·武帝紀』作“壹適”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注引服虔曰:“適,得其人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.一種快意之事。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『北齊書·邢子才傳』:“有書甚多,而不甚讎校。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見人校書,常笑曰:‘何愚之甚,天下書至死讀不可遍,焉能始復校此,且誤書思之,更是一適。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.一往。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·公主傳·神宗十女』:“徐國長公主歲時簡嬉遊,十年間,惟一適西池而已。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.一槪適合。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『朱子語類』卷三:“原思之辭常祿,使其苟有餘,則分諸隣里鄕黨者,凡取予一適於義而已。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●一適】