【漢語大詞典●一音】
<P align=center>【漢語大詞典●一音】</STRONG></P><P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
1.同一個聲音。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『淮南子·說林訓』:“猶金石之一調,相去千歲,合一音也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.佛教稱佛說法之音爲“一音”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>后亦以“一音”指高僧大德宣講佛法之音。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『維摩詰經·佛國品』:“佛以一音演說法,衆生隨類各得解。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐王勃『彭州九隴縣龍懷寺碑』:“一音演而荒憬服,三聖澄而禮樂備。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐王維『能禪師碑』:“每大師登座,學衆盈庭,中有三乘之根,共聽一音之法。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『景德傳燈錄·東土二祖慧可大師』:“<大師>付囑已,即於鄴都,隨宜設法,一音演暢,四衆皈依。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.一種讀音。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『朱子語類』卷二三:“又詩中‘憯’字訓‘曾’,不知一音耶?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG> 二音耶?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]