【漢語大詞典●一王法】
<P align=center>【漢語大詞典●一王法】</STRONG></P><P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
謂一代之法。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『漢書·儒林傳序』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>“<孔子>綴周之禮,因魯『春秋』,舉十二公行事,繩之以文武之道,成一王法,至獲麟而止。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『新唐書·文藝傳序』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>“大曆正元間,美才輩出,擩嚌道眞,涵泳聖涯,於是韓愈倡之,柳宗元李翺皇甫湜和之,排逐百家,法度森嚴,抵轢晉魏,上軋漢周,唐之文完然爲一王法,此其極也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『二程遺書』卷三:“孔子知是理,故其志不欲爲一王之法,欲爲百王之通法。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>劉師培『文說·記事』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>“故『堯典』測天,『禹貢』治水,垂一王之法,布不刊之言。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]