豐碩 發表於 2013-1-3 23:05:23

【漢語大詞典●一】

本帖最後由 豐碩 於 2013-1-3 23:09 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●一</FONT>】</FONT></STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>①[yīㄧ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』於悉切,入質,影。</STRONG><STRONG>]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“弌”的今字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.數詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>大寫作“壹”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>最小的正整數。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>常用以表示人或事、物的最少數量。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·鄭風·野有蔓草』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“有美一人,淸揚婉兮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·公冶長』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“&lt;子貢&gt;對曰:‘賜(子貢)也,何敢望回(顔回)?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>回也,聞一以知十;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>賜也,聞一以知二。’”唐韓愈『送石處士序』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“先生居嵩邙瀍穀之閒,冬一裘,夏一葛;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>食朝夕,飯一盂,蔬一盤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸彭端淑『爲學一首示子侄』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“吾一甁一鉢足矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.序數的第一位。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·洪範』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“五行:一曰水,二曰火,三曰木,四曰金,五曰土。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·鮑宣傳』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“凡民有七亡:陰陽不和,水旱爲災,一亡也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儒林外史』第十九回:“&lt;匡超人&gt;考過,宗師著實稱贊,取在一等第一。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『呐喊·明天』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“原來魯鎮是僻靜地方,還有些古風:不上一更,大家便都關門睡覺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.若干分中的一分或整數以外的零頭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·隱公元年』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“先王之制,大都不過參國之一,中五之一,小九之一。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·陸機〈歎逝賦〉』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“顧舊要於遺存,得十一於千百。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“十一者,謂通千百而計之,十分而得其一。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『別知賦』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“惟知心之難得,斯百一而爲收。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋洪邁『容齋隨筆·俗語有所本』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“俗語謂錢一貫有畸曰千一、千二,米一石有畸曰石一、石二,長一丈有畸曰丈一、丈二之類。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.表示一部份。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·舉難』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“尺之木必有節目,寸之玉必有瑕瓋,先王知物之不可全也,故擇務而貴取一也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“一分。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.表示動作一次或短暫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋書·戴顒傳』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“綏(王綏)曰:‘聞卿善琴,試欲一聽。’”『三國演義』第一○六回:“勝(李勝)曰:‘乞紙筆一用。’”『二刻拍案驚奇』卷十一:“書生得了科名,難道不該歸來會一會宗族隣里,這也罷,父母墳墓邊也不該去拜見一拜見的?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>丁西林『一只馬蜂』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“這幾天太陽已經很利害,不如叫他們先把南房里的皮衣,拿出來曬一曬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛澤東『實踐論』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“你要知道梨子的滋味,你就得變革梨子,親口吃一吃。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>6.某一個。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉向『列仙傳·騎龍鳴』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“一旦騎龍來遊亭下,語云馮伯昌孫也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國演義』第九二回:“忽見一人自正南而來,口稱有機密事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·狼』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“一屠暮行,爲狼所逼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛澤東『矛盾論』一:“唯物辯證法的宇宙覌主張從事物的內部、從一事物對他事物的關系去硏究事物的發展。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>7.每個。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國演義』第二七回:“一人一個火把。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:班上有五十位同學,一人發五本練習簿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>8.全;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>滿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·雜記下』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“一國之人皆若狂,賜(子貢)未知其樂也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王建『宮詞』之六一:“內宴初秋入二更,殿前燈火一天明。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐蔣防『霍小玉傳』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“一家驚喜,聲聞於外。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷十二:“此時嚴蕊之名布滿一郡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>9.相同;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一樣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·離婁下』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“先聖後聖,其揆一也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙岐注:“言聖人之度量同也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·說山訓』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“所行則異,所歸則一。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸王夫之『讀四書大全說·孟子·梁惠王下篇七』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“經、權一也,因事之常變而分爾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周而復『印第安人』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“首先要弄淸楚哥倫布到達美洲時,有多少印第安人?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>各家說法不一。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>10.齊一;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>聯合。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·秦策一』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“諸侯不可一,猶連鷄之不能俱止於棲之明矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·蘇秦列傳』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“故竊爲大王計,莫如一韓、魏、齊、楚、燕、趙以從親,以畔秦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>11.指聯合而成的整體。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·秦策五』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“四國爲一,將以攻秦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢賈誼『過秦論』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“諸侯恐懼,會盟而謀弱秦,不愛珍器重寶、肥饒之地,以致天下之士,合從締交,相與爲一。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>12.統一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·梁惠王上』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“天下惡乎定?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>吾對曰:定於一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孰能一之?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>對曰:不嗜殺人者能一之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹集注:“王問列國分爭,天下當何所定,孟子對以必合於一,然後定也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·秦始皇本紀』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“一法度、衡石、丈尺;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>車同軌;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>書同文字。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜牧『阿房宮賦』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“六王畢,四海一。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>13.專一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·勸學』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“螾無爪牙之利,筋骨之強,上食埃土,下飲黃泉,用心一也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋周密『齊東野語·齋不茹葷必變食』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“一其心志,潔其氣體,以與神明交,未嘗不飲酒不茹葷也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>施蟄存『安持精舍印冣序』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“安持之爲人,此編所不能著,余故表其爲貞介之節,使後生君子,知雕蟲之技,得於一,亦立於德也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>14.謂獨力統理。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·馮緄傳』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“進赴之宜,權時之策,將軍一之,出郊之事,不復內御。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李賢注:“一,猶專也,言出郊以外,不復由內制御也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>15.純一不雜。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·水地』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“故水一則人心正,水淸則民心易。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>尹知章注:“一,謂不雜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋何承天『重答顔永嘉書』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“蹲膜揖讓,終不竝立,竊願吾子舍兼而遵一也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>16.初;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>開始。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·梁惠王下』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“『書』曰:‘湯一征,自葛始。’”趙岐注:“言湯初征,自葛始。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第十八回:“我一來時,曾與他講過。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『正紅旗下』二:“但是,從我一記事兒起,直到她去世,我總以爲她在二三十歲的時節,必定和我大姐同樣俊秀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>17.另一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國志·魏志·武帝紀』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“姓曹,諱操”裴松之注引『曹瞞傳』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“太祖一名吉利,小字阿瞞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁元帝『金樓子·興王』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“時許耳之子名曰由,字道開,一字武仲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>18.獨。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『方言』第十二:“一,蜀也,南楚謂之獨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭璞注:“蜀,猶獨耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁蕭統『示雲麾弟』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>詩:“爾登陟兮一長望,理化顧兮忽憶予。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『秦州雜詩』之七:“煙塵一長望,衰颯正摧顔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一,一本作“獨”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元薩都剌『宿經山寺』詩之一:“野人一宿經山寺,十里松聲半夜潮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>19.或者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·昭公元年』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“疆埸之邑,一彼一此,何常之有?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·應帝王』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“泰氏其臥徐徐,其覺於於,一以己爲馬,一以己爲牛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>成玄英疏:“或牛或馬,隨人呼召。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>20.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>都;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一槪。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示總括。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·金縢』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“乃卜三龜,一習吉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“用三王之龜卜,一皆相因而吉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·邶風·北門』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“王事適我,政事一埤益我。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹注:“一,猶皆也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·曹相國世家』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“參代何爲漢相國,舉事無所變更,一遵蕭何約束。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『毛穎傳』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“又善隨人意,正直邪曲巧拙,一隨其人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>21.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>很;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>甚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示程度。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·大宗師』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“顔回問仲尼曰:孟孫才其母死,哭泣無涕,中心不戚,居喪不哀。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>無是三者,以善處喪蓋魯國。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>固有無其實而得其名者乎?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>回一怪之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫經世『經傳釋詞補』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“回一怪之,言甚怪之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晏子春秋·諫上九』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“寡人一樂之,是欲祿之以萬鍾,其足乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫經世『經傳釋詞補』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“一樂,即甚說也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>22.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一直;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>始終。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示動作不間斷,情況不改變。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·說林訓』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“尾生之信,不如隨牛之誕,而況一不信者乎!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“一,猶常也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『唐故國子司業竇公墓志銘』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“公待我一以朋友,不以幼壯先後致異。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“一行”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>23.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>乃;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>竟然。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示出於意料。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·知士』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“宣王太息動於顔色曰:靜郭君之於寡人,一至此乎!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“一,猶乃也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·范雎蔡澤列傳』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“須賈意哀之,留與坐飲食,曰:‘范叔一寒如此哉?’”唐李白『與韓荊州書』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“何令人之景慕,一至於此耶?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫中山『統一中國非出兵北伐不爲功』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“其甚者尤以決堤而淹斃無辜人民,滅絶人道,一至於此!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>24.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一旦;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一經。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·文王世子』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“是故古之人,一舉事而衆皆知其德之備也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·文帝紀』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“歲一不登,民有飢色。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送溫處士赴河陽軍序』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“伯樂一過冀北之野,而馬群遂空。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊朔『鐵騎兵』一:“一過雁門關,氣候顯然不同了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>25.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>猶一一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“一聽”、“不一”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>26.連詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>與“便”或“就”連用,表示兩種動作時間上的前后緊接。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儒林外史』第一回:“但世人一見了功名,便捨著性命去求他。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『彷徨·孤獨者』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“我們的大良們也很喜歡和他玩,一有空,便都到他的屋里去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙樹理『小二黑結婚』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“和小二黑年紀相仿的孩子們,一跟小二黑生了氣,就連聲喊道:‘不宜栽種!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>不宜栽種!’” <BR><BR>27.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示加強語氣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·霸形』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“今楚王之善寡人一甚矣!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·何進傳』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“將軍宜一爲天下除患,名垂後世。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『初刻拍案驚奇』卷一:“張大道:‘且說說看。’一竟自去了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“一何”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>28.哲學用語。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>我國古代思想家用以稱宇宙萬物的原始狀態。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『老子』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“道生一,一生二,二生三,三生萬物。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·天地』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“泰初有無,無有無名,一之所起,有一而未形,物得以生,謂之德。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·原道訓』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“道者,一立而萬物生矣,是故一之理,施四海;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一之解,際天地。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>29.我國傳統樂譜工尺譜所用記音符號之一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·樂志十七』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“夾鐘、姑洗用‘一’字。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『遼史·樂志』:</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“各調之中,度曲協音,其聲凡十,曰:五、凡、工、尺、上、一、四、六、勾、合。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>30.漢字筆形之一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>稱“橫”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>31.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明有一炫宗,靈壽縣丞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●一】